Η έκφραση "κάνω ένα νέο ξεκίνημα" έχει γίνει κλισέ. Την ακούω δεξιά αριστερά σαν να πρόκειται να παρκάρει κανείς αλλού το αμάξι.
Στην πραγματική ζωή δεν υπάρχει τέτοια συνθήκη :
Ποτέ δεν ξαναξεκινάμε .
Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα τέτοια συνθήκη . Είναι απλά μια "δήλωση" που κάνουμε, μια συμφωνία με το σώμα μας και μια υπόσχεση για μια άλλη στάση απέναντι στα πράγματα που θα πέσουν στα πόδια μας. Επανεκκίνηση στο μυαλό είναι σχεδόν ανέφικτη .
Ποτέ δεν ξαναξεκινάμε . Θα το θέλαμε . Αλλάζουμε τόπο . Αλλάζουμε σύντροφο . Αλλάζουμε κύκλο ανθρώπων. Αλλάζουμε εμφάνιση . Αλλάζουμε την καθημερινή ρουτίνα . Όλα τούτα είναι κρίσιμα γιατι οι αλλαγές γίνονται πάντα για κάποιο λόγο . Αλλά δεν είναι καθοριστικά τελικά ! Μέσα στο νου μας και σε όλο το σκεύος μας, το κορμί που θυμάται, κουβαλάμε όλο το καταστάλαγμα από τον πρότερο βίο μας , σαν γαϊδουράκια φορτωμένα στην πλάτη με τα ξύλα της επόμενης εβδομάδας , ξύλα που θα καούν με τον δικό τους τρόπο καπνίζοντας το αύριό μας με τα τεκμήρια του παρελθόντος μας .
Ποτέ δεν ξαναξεκινάμε . Ευκαιρίες μας δίνονται Θεού θέλοντος και σαρκίου επιτρέποντος. Ευκαιρίες να κάνουμε τις κινήσεις μας σοφότερα. Εκείνο που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι δυστυχώς ποτέ δεν ξημερώνουμε χωρίς φορτίο στην πλάτη. Και ο βίος είναι ένας και βραχύς .
Θα έρχονται λοιπόν μέρες που το φορτίο των βιωμάτων μας θα ξεχύνεται πάνω στην νέα μας συνθήκη και θα την παίρνει παραμάζωμα γιατί η νέα μας συνθήκη δεν έχει ούτε ρίζες βαθειές ούτε ειδικό βάρος αντίστοιχο με τα βιώματα όλου του πρότερου βίου.
Εκείνος που θα καταφέρει να ελέγξει την σφοδρότητα του χαρακτήρα του που ελοχεύει είναι κι εκείνος που θα μπορέσει να απολαύσει μια νέα συνθήκη με όλα τα υπέροχα δώρα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;