Πόσα πίξελς μπορούν να αποθηκεύσουν σωστά ένα παλιό γιοφύρι σε ρέμα στο δάσος ;
Τι τις κάνεις, έπειτα ; όχι τις φωτογραφίες , τις αναμνήσεις . Τις ανακαλείς ασυναίσθητα με κάθε ευκαιρία ή αφορμή και ξαναβιώνεις όλο το πακέτο με τα συναισθήματα που διεγείρουν. Γίνεται αυτόματα, απλά, η συγκίνηση που σου προκαλούν, είναι ανάλογη με όσα είχες αποτυπώσει όταν βίωσες εκείνες τις στιγμές . Εαν ρούφηξες όλη την γλύκα των πραγμάτων εντάξει. Η ουσία της ζωής είναι ο βιωμένος χρόνος κι όχι οι αποθηκευμένες πιθανότητες πληροφοριών.
Είναι λοιπόν προτεραιότητα να φροντίζεις τη στιγμή που οι αισθήσεις σου μένουν άναυδες από την ομορφιά των πραγμάτων, να ρουφήξεις πρώτα όλη τους την ομορφιά , live , εκείνη την στιγμή που συμβαίνει , με όλη σου την προσήλωση και με την απόλαυση που σου προσφέρουν τα μάτια σου, η μύτη σου, τα αυτιά σου και τα χέρια σου τα έτοιμα να αγγίξουν μια και δεν κρατάς κάποια συσκευή. Να αγγίξεις τα κάγκελα της γέφυρας στο δάσος, να μυρίσεις τη μούχλα του ξύλου , να ακούσεις το ρέμα χωρίς κλικ και γκλίν , να πιάσεις τις αδιόρατες συλλαβές που σου απευθύνονται από τα ξερόφυλλα, τα πουλιά και τα δέντρα , να μείνεις ακίνητος για να μην διαταράξεις τη στιγμή .
Τα περισσότερα πράγματα που φέρνουν συγκίνηση είναι απρόσμενα, σε πιάνουν εξ απίνης με μια ταχύτητα που ήδη ξέρεις ότι δεν θα κάνει παύση μέχρι να ανασύρεις το smartphone και να δεις πως θα παρακάμψεις την δική του επικαιρότητα για να φωτογραφίσεις ό,τι και όσα προλάβεις. Πιθανότατα μάλιστα, θα δεις μια αναπάντητη και δυό ειδοποιήσεις που θα σε αποσπάσουν, θα παρασύρουν το μυαλό από την διαδικασία της συγκίνησης στη διαδικασία μιας υπενθύμισης, μετά της προτεραιοποίησης, της εκλογίκευσης, επανόδου στα τρέχοντα.
Περνάμε πολλά χρόνια με την βεβαιότητα ότι όσα μας προσφέρονται απρόσμενα θα μας ξαναπροσφερθούν, μέχρι που ανακαλύπτουμε ότι ίσως πλέον δεν μας αρκεί ο χρόνος. Δεν μας απομένουν τόσα χρόνια με δυνατές τις αισθήσεις μας για να βιώνουμε σαν νεαρά άτομα την χαρά της εκπληκτικής αποτύπωσης με την οποία μας έχει προικίσει ο Δημιουργός και την ξοδεύουμε αλόγιστα. Στην αρχαιότητα θα λογίζονταν ύβρις . Θέλω να πω, φαντάσου να σου απευθύνει τον λόγο ο Σωκράτης κι εσύ να του ζητήσεις να σταθεί μουγγός για μια σέλφι... ε ;
____________________________________________
...περπατούσαμε χέρι χέρι, πέρασε ένας άντρας που " τον θυμάμαι καθαρά σαν να τον είχα φωτογραφίσει , ενδεχομένως πιο καθαρά, επειδή ακριβώς δεν τον φωτογράφησα . Αυτό έγινε μια μέρα στα τέλη του Φθινοπώρου ... [ σ. 147 ] Η απώλεια του βάθους [ κεφ 3 ] από το βιβλίο του Τζ.Μπάρνς ΤΑ ΤΡΙΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;