Κι εκεί που νόμιζα ότι τα έχω δει όλα, είδα έναν ίδιο στο ίδιο δωμάτιο. Έναν κλώνο μου. Είχε διαλέξει άλλα ρούχα μας και σκάλιζε το συρτάρι με τις κάλτσες. Αυτό είναι παράλογο, σκέφτηκα, από κάθε πλευρά, είμαι ήδη ένας με αβίωτο χαρακτήρα και τώρα είμαστε δυό. Με αβίωτο χαρακτήρα, υποθέτω.
- Μεγάλε ποιός είσαι ;
Έστρεψε ελαφρά το κεφάλι και μουρμούρισε , μέσα από τα δόντια του :
- Αυτές θα έπρεπε να μην είναι μαζί , οι λεπτές με τις μάλλινες.
Έτσι άρχισε η ζωή μου με τον κλώνο μου. Θέλω να πω, σκεφτόμουν μέρες τώρα ότι τις λεπτές που δεν ζεσταίνουν τα πόδια μου μπορώ να τις φυλάξω στο παρακάτω συρτάρι και απλά το ανέβαλλα. Το πρώτο πράγμα που κάνουμε μαζί, σκέφτηκα, και πλησίασα να βοηθήσω.
- Ανοιχτόχρωμες αριστερά .
- Σκούρες δεξιά, απάντησα .
Έστρεψε ελαφρά το κεφάλι και μουρμούρισε, μέσα από τα δόντια του :
- Λαμπρό μυαλό .
Από την ώρα που μπήκα στο χορό, τον αναγνώρισα θέλω να πω, τον άφησα να βάλει χέρι στη ντουλάπα μας, δεν γεννήθηκε ξανά ζήτημα. Είμασταν σύντροφοι . -
( συνεχίζεται ... )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;