Έχουμε κατακτήσει πολλά από εκείνα που προηγούμενες γεννιές θεωρούσαν ουτοπία, κουβαλάμε ωστόσο με κόπο τον εαυτό μας από τη δουλειά στη σχόλη και στο νυχτερινό μας καταφύγιο, επειδή κατά βάθος ξέρουμε ότι δεν έχουμε κατακτήσει ούτε κατ' ελάχιστο την ελευθερία των προθέσεών μας.
Από τη πραγματικότητά μας έως την πληρότητα και την αυτοδιάθεση ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς.
Συνεπώς είναι φανερό ότι η βολή & η ευφορία που περιφέρεται στις διαφημίσεις όσο το σύστημα διαχέει μικρές μερίδες συμμετοχής στο ατέρμονο πάρτυ της υπερ παραγωγής και της υπερ κατανάλωσης δεν αφορά τις ευχές μας για την ευτυχία μας αλλά μια διεκπεραίωση ενός δεδομένου-συμπαγούς ρόλου.
Παλαιότερα, ερχόμασταν συχνότερα σε επαφή με τον, κατά το σύστημα, υπόκοσμο, εκείνους δηλαδή που δεν έβγαζαν τα προς το ζειν με τον καθιερωμένο τρόπο, τους "εκτός", τους παραβάτες, τους κυνικούς.
Η ανώτερη κουλτούρα βέβαια ήταν πάντα προνομιακό πεδίο εκείνων που είχαν λύσει τα κεφαλαιώδη βιωτικά τους ερωτήματα αλλά η ζύμωσή της με τους κλοσάρ και τους πότες της νύχτας ήταν εφικτή.
Σήμερα ξεκινώντας από τις αναβαθμίσεις "των υποβαθμισμένων περιοχών" και τον εκτοπισμό από την κοινή θέα κάθε εστίας μικροπαραβατικότητας ή παραοικονομίας , την αιχμηρή τέχνη & τον αντίλογο τα κατάπιε η αδηφάγος μηχανή ενός ορθολογιστικού εξομαλυντικού και εν τέλει φανερά εμπορευματικού μηχανισμού, ο οποίος διαφυλάσσεται από όλα τα μέρη του πολιτικού κατεστημένου ως κόρη οφθαλμού.
Υπάρχουν εναλλακτικές δραστηριότητες, αλλά ενταγμένες σε λέσχες εκλεπτισμένων θαμώνων των οποίων τα παπούτσια είναι ολοένα και ακριβότερα και τα ποτήρια κομψά και κολωνάτα. Τι παραμένει στις μέρες μας, πραγματικά εκτός συστήματος ; Ποιός εκφράζει τον αντίλογο ; Αλήθεια, ποιός είναι ο σημερινός Μπουκόφσκι , ο σημερινός νεαρός Γιάννης Αγγελάκας, ο σημερινός Τζίμης Πανούσης ;
Υπάρχουν, παράγουν και κινούνται. Ασφαλώς εκφωνείται αντίλογος. Απλά, το σύστημα, έτσι όπως υποδέχεται και αφομιώνει τις κορυφές του, ουδόλως συνταράσσεται. Του έχει πάρει τα μέτρα και τον καταπίνει σαν υγιεινή τροφή. Με τούτη την διαδικασία χειριστικής αφομίωσης :
Ο εναλλακτικός στοχαστής βλέπει γύρω του τους πάντες αδιάφορους και αλλοτριωμένους. Αποκτά είτε μια ηττοπάθεια είτε μια μανιώδη δίψα για επιρροή. Και το κυρίαρχο παιχνίδι επιρροής παίζεται πλέον στα media με όχημα την τεχνολογία. Ο σημερινός Πανούσης πρέπει να αποκτήσει ΤΙΚ ΤΟΚ. Από τη στιγμή που "αποδεχτεί το πλαίσιο" γίνεται μερίδα του. Εαν ποστάρει "δυσκολάκι" το επόμενο κλικ τον εξαϋλώνει με αποτέλεσμα να επιδιώκει το εύπεπτο. Δεν επικοινωνεί την ουσία του αλλά εκείνο που θεωρεί ότι μπορεί να χωρέσει σε μια ακαριαία στιγμή επιρροής-προσοχής. Και φυσικά όλο τούτο δεν το τρέφει με απαρχαιωμένη συσκευή, αυτό δα του έλειπε ! Αλλάζει τα i-phone σαν τα φανελάκια.
Και τελικά , να τι συμβαίνει :
Πρωτεργάτριες της αντίστασης απέναντι στα ανορεκτικά πρότυπα γυναικείας ομορφιάς , δηλαδή κορίτσια με κότσια, όχι αστεία, ενσωματώνονται στο κατεστημένο πλαίσιο διαφήμισης και γύρω από το μήνυμά τους είναι κρεμασμένα έναντι αμοιβής ρουχαλάκια plus size από λαμπερά πολυκαταστήματα.
Μετανάστες ή παρίες που τελικά άντεξαν να μην πέσουν (και με τους οποίους επιλεκτικά το σύστημα ασχολείται ) περιφέρονται στα ΜΜΕ ως πρότυπα συμπεριληπτικότητας του καταναλωτικού οργασμού και απόδειξη της αμεροληψίας ενός α-ταξικού πλαισίου. Γύρω τους κληρώνονται αυτοκινητάκια... Και όχι μονάχα στις δυτικές καπιταλιστικές αλλά και στις ανατολικές "κομμουνιστικές" χώρες.
Πρωτοβουλίες σαν το περιοδικό δρόμου ΣΧΕΔΙΑ το σύστημα τις αγκαλιάζει μέσω "χορηγιών" και τις βραβεύει σε γκαλά με ζωντανή μετάδοση. Η συμπεριληπτικότητα όμως περιλαμβάνει και τη συγκάλυψη. Ο απλός πολίτης βεβαιώνεται ότι το καλό επισυμβαίνει τελικά με κάποιου είδους προνοιακή δράση, όχι της γειτονιάς και των συμπολιτών αλλά στα πλαίσια της εσχάτως προβεβλημένης εταιρικής ευθύνης !
Κι όσο για τα ακτιβιστικά νεανικά σχήματα , εκεί ξέρουμε πόσο "από κοντά" τα έχουν τα media. Λίγο η αθωώτητα της ηλικίας λίγο το ναρκισσιστικό πλαίσιο των κοινωνικών δικτύων, το παιχνίδι είναι για γέλια. Γυμνόστηθες νεαρές και βαμμένοι πειρατές κόλλησαν τις παλάμες τους με super glue σε πίνακες στο τάδε μουσείο μοντέρνας τέχνης. Στο στέρνο τους έγραψαν save the planet. Ε, όχι, όχι... Αυτό δεν είναι πάλη απέναντι στο σύστημα, αυτό είναι καθαρή αυτοπροβολή πασπαλισμένη με ολίγη ιδεολογία.
Τι παραμένει πραγματικά εκτός συστήματος ; Θεωρώ πως είναι πλέον σχεδόν αδύνατον, αυθεντικός σκληρός αντίλογος ή έργο διανοίας καταγγελτικό και ακατέργαστα ανατρεπτικό, να φτάσει σε μεγάλο αριθμό αποδεκτών. Για να φτάσει, πρέπει να είναι επιμελημένο, μετασχηματισμένο, σύντομο, συμβατό και τελικά παντελώς αγνώριστο ! Και άντε, δεν πειράζει για το έργο. Εκείνο που πονάει είναι ότι έχει αλλοιωθεί και ο νους που το παρήγαγε. Έχει χαθεί και ο Λόγος και η Ελευθερία ( το αραγές δίδυμο από την εποχή του Αριστοτέλη ) ,
Ας κλείσουμε με Μαρκούζε : Στην δυνατότητα και όχι στο εφικτό, στις απαιτήσεις της σκέψης και στην τρέλα του έρωτα βρίσκεται η καταστροφική άρνηση των εγκαθιδρυμένων τρόπων ζωής . Κάθε ύπαρξη που αναλώνεται στην εξασφάλιση των προ απαιτούμενων της ύπαρξης, είναι συνεπώς, μια αναληθής και ανελεύθερη ύπαρξη. ( ο μονοΔΙΑΣΤΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ) εκδ.πεδίο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;