Περπατώ εις το δάσος όταν ο λύκος δεν είναι εδώ.
Πενήντα Αμερικάνικα κομάντα γυμνά από τη μέση και πάνω, όλα δυστυχώς αγόρια, διέσχισαν σε σχηματισμό προπόνησης το πρωί στις 11.30 του Αγίου ( Δημητρίου ) όλο το παραλιακό μέτωπο της Θεσσαλονίκης ανάμεσα σε τουρίστες με ποδήλατα, μωρά με καρότσια και σκύλους με λουριά της μάνας τους. Δεν είχαν στο κορμί τους ψεγάδι, οι πεζοναύτες καλέ, ούτε πενήντα τριχίτσες σε πενήντα στέρνα μαζί. Αποτριχωμένοι, αποναζιστικοποιημένοι, κομπλέ. Ήταν έντεκα και μισή Τετάρτη και ο ήλιος με ζέσταινε τόσο που αν άντεχα τη σύγκριση θα έβγαζα τη μπλούζα. Πενήντα κομμάντα είναι άλλες πενήντα υποσχέσεις για σταθερότητα στη Νοτιοανατολική μου πτέρυγα, δεν είναι ; Πλημμύρισε ο τόπος νιάτα σε αποχρώσεις του χακί και καθώς ο Ζεύς πετούσε βζιννν από πάνω μου, η εθνική μου συνείδηση ρίγησε τα μάλα. Πήρα τηλέφωνο να παραγγείλλω Ραφάλ έβγαινε Τεφάλ. Ο εκλεκτός της κεντροαριστεράς είχε μόλις δηλώσει να επεκτείνουμε τα νερά στα 12 ν.μ. για να έλθει ο Ερντογάν πουρνό πουρνό επιτέλους, μπας και κοιμηθούμε κανένα βράδυ. Σου λέει ο σοσιαληστής είναι δουλειά αυτή να θέλει να έλθει ο άλλος νυχτιάτικα, την ώρα του GNTM ; Δεν έχει γίνει η παρέλαση με τα άρματα αλλά είμαι ήδη στα άρματα. Θέλω τον πόλεμό μου τώρα, κυρίως γιατί θέλω τον εχθρό μου τώρα. Και για πρωθυπουργό έναν ηθοποιό. Ελλάς σημαίνει φως.
Καλύτερα να προσέχω τι εύχομαι ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;