Σάββατο, Ιουλίου 11

η κόμισσα Τζασμίν

    ..εκείνο το βράδυ χώθηκε στο κρεβάτι από νωρίς μ ένα αίσθημα μπουκώματος και μια ανάγκη να αποδράσει από όλες τις σκέψεις. Τις αγωνίες, τις απαιτήσεις όλων τους, τα βάρη από τα στοιχήματα που' χε βάλει με τον εαυτό της, ακόμα και τα μικρά άσχημα νέα που συνέχιζαν να καταφτάνουν από όλο το κομιτάτο. Κι έτσι κοιμήθηκε αμέσως και βαθειά.  Δε πρόλαβε ούτε κρέμες να βάλει.
    Στις 5 με την πρώτη υποψία της αυγής ένα χλιμίντρισμα από τα κάτω κτήματα την έκανε να γυρίσει πλευρό και να μισανοίξει τα ματάκια της, λέω ματάκια γιατί όλα της ήταν μικροσκοπικά, τα ματοτσίνορα, τα δαχτυλάκια από τα ποδαράκια, τα νυχάκια των χεριών της, οι λοβοί των αυτιών της , ήτανε μια κόμισσα μινιόν για να μπορεί να κάνει παρέα με τα παπάκια τα ηλιοτρόπια τις μαργαρίτες και τα μίνιον* χωρίς να χρειάζεται να σκύβει όλη την ώρα και να της πονεί η μεσούλα της. Η φύσις προνοεί...
      Μέχρι τις 5.30 τεντωνότανε και μουρμούριζε εντολές προς τα ξωτικά σε ακατάληπτες για τα μίνιον λέξεις αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα γιατί κανένα μίνιον δεν είναι ξύπνιο τέτοια ώρα. 
    Στις 5.30 ακριβώς την γαργάλησε ένα λούτρινο αυτί και κατάλαβε ότι ξύπνησε ο Σήφης. Τον είδε όρθιο στην άκρη του κρεβατιού με ένα μικροσκοπικό σάκο εκδρομής, τον ρώτησε για που το' βαλε κι εκείνος της είπε, χα, ωραίο χιούμορ, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να μην έλθει σε μια εξόρμηση στα πράσινα λαγκάδια του βουνού των θεών και των ξωτικών, και να το βγάλει απ' το μυαλό της ότι θα τον αφήσει να προσέχει τα πουλιά της. Εξάλλου δεν τα πήγαινε και τόσο καλά με τα πειράγματα του πουλιού 3 της είπε, γιατί ήταν πολλές φορές εξόχως μειωτικά για το λεβέντικο ταμπεραμέντο του και την θρυλική καταγωγή του, να τον αποκαλούν χαζόμπαλλα από άσπρες τούφες. Της έκανε εκείνη την κίνηση με το χέρι, από αριστερά προς τα δεξιά, εγώ θα έλθω στα Πιέρια μαζί σας, τέλος.
   Η κόμισσα τον καθησύχασε κι άρχισε να τεντώνει τα ποδαράκια της, τα χεράκια της, το λαιμουδάκι της και να κουνάει τη μυτίτσα δεξιά αριστερά πράμα που της ελευθέρωνε την πρωίνή αναπνοή. Μετά έκανε έναν ηχηρό αναστεναγμό σα χαλασμένη σειρήνα ξαφνικής αεροπορικής επιδρομής  και ύστερα απλώθηκε μπρούμητα στα σεντόνια με τον πόϊ πόί της τουρλωμένο προς τα πάνω.
  Σκέφτηκε ότι μια εκδρομή είναι αυτό που χρειαζότανε , ακριβώς, χέρι αριστερά δεξιά κλπ.. και μετά τράβηξε το κορδόνι του μπάτλερ. Ο τεράστιος καθρέφτης στη γωνιά της κάμαρης γύρισε μια στροφή από πάνω προς τα κάτω και στο πίσω μέρος του εμφανίστηκε ο Δον Καστίλλιο , όχι σε άψογη κατάσταση όπως δικαιολογήθηκε ζητώντας κατανόηση. Η κόμισσα Τζασμίν τον ρώτησε εαν έχει ιδέα που είναι το μπουκάλι με τη μαστίχα Χίου που έλειπε χθες βράδυ από το γείσο του τζακιού κι ο καημένος ίδρωσε από πάνω ως κάτω. Η μύτη του θα έκανε τη μποκαμβίλια της πύλης του κτήματος έξω φρενών από ζήλεια. Ήταν πιο κόκκινη κι από ντοματίνι. Η κόμισσα παρέκαμψε το παράπτωμα και τον ρώτησε εαν ξέρει που είναι το καλάθι εκδρομών και τα μαλακά της γοβάκια περιπάτου. Φυσικά και ήξερε απάντησε ο ξεπεσμένος κόμης εσχάτως μπάτλερ με ενοχλημένο από το παιδαριώδες ερώτημα ύφος. Το αριστερό του φρύδι ανέβηκα 3 εκατοστά.
   Η κόμισσα του έδωσε συνοπτικές οδηγίες και του είπε να γεμίσει τη μπανιέρα με γιασεμί και να την περιμένει με τις απαλότερες πετσέτες έξω από τα λουτρά της δεξιάς πτέρυγας του διαμερίσματος της στο Λαγκαδά. Του έκανε νόημα να αποχωρήσει και απλώθηκε σε σχήμα Χ χεράκια ποδαράκια τεντωμένα με τα ματάκια σφιχτά κλειστά. Ήτανε Σάββατο, δεν έκανε λάθος, και η ασημένια άμαξα του Δον Μινιόν θα την έπαιρνε στις 3 ακριβώς. Τα πράγματα ξημέρωναν ειοίωνα, σκέφτηκε, χασμουρήθηκε και την ξαναπήρε ένας υπέροχος δεύτερος σύντομος ύπνος. Ένα μπριζολόττο, ένα μπισκότο, ένα Λόττο, ένα φαγκότο... δε θυμότανε πως τον λένε στα κομισσιάτικα αλλά δεν την ένοιαξε κι όλα...  

* Μίνιον, πλάσματα που έχουνε μινιόν σοβαρότητα και πελώριο ρομαντισμό.
  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

εντυπώσεις ;