ο ασυμπτωματικός

   και τότε αντισtράφηκαν όλα τα μέτρα. Επιβλήθηκε στον πληθυσμό να έλθει σε επαφές γιατί το επίπεδο αντισωμάτων στην κοινωνία ήταν στο καλύτερο σημείο και έπρεπε να γίνει μια διασπορά για να τελειώνουμε μια και καλή. Τα σώματα ασφαλείας ξεχύθηκαν λοιπόν στους δρόμους με τις αντίθετες οδηγίες. Έβγαζαν από τα σπίτια τον κόσμο. Χτυπούσαν κουδούνια και θυροτηλέφωνα, παραβίαζαν πόρτες και εξωθούσαν τους εγκλεισμένους πολίτες να συχρωτιστούν. Στρατός και αστυνομία ντύθηκαν με χαρωπές στολές και υποχρέωναν όλα τα ζευγαράκια με συστάσεις και κατόπιν με απειλή κυρώσεων να περπατούν χεράκι χεράκι και ανα 500 μέτρα να φιλιούνται με γλώσσα. Τα αυτοκίνητα έπρεπε να έχουν 5 άτομα και με λιγότερα έπαιρναν κλήση. Πεζοδρομήθηκαν όλες οι αρτηρίες με χώρους διασκέδασης και επιδοτήθηκαν οι ιδιοκτήτες μπαρ, με κάθε παθιασμένο φιλί να κερνάνε επανάληψη τα ποτά. Σε θέατρα και χώρους πολιτισμού αφαιρέθηκαν τα καθίσματα και μπήκανε διθέσιοι καναπέδες. Οι ξαπλώστρες στις παραλίες αντικαταστάθηκαν με έξοδα της αυτοδιοίκησης από διπλά στρώματα και στα media προβάλονταν νυχθημερόν σποτάκια ζευγαρώματος. Τα γηροκομεία κάνανε τα δωμάτια δίκλινα και τα κρεβάτια δόθηκαν ένα σε παππού ένα σε γιαγιά. Στα σχολειά γινότανε σεξουαλική αγωγή εναντίον κάθε είδους προκατάληψης για τον αριθμό και το φύλλο των συμμετεχόντων στην σεξουαλική ικανοποίηση. Η Ιερά σύνοδος κατήργησε τους γυναικωνίτες και τους διαμόρφωσε σε σεπαρέ.
     Περπατούσα έξω, δεν επιτρεπότανε να γυρίζω σπίτι νωρίς, ενθουσιασμένος με αυτή την νέα πραγματικότητα. Ο παρτενέρ μου στο βάδισμα άλλαζε ανά τρίωρο. Είχα τις πρώτες μέρες αρκετά τυχερά.  Είχα και τις ατυχίες μου , αλλά, όλα καλά.
     Την Δευτέρα 8 Μαρτίου 2021 ξεκίνησαν τα ...ασυμπτώματα. Οι παλάμες μου μούδιαζαν και δεν αισθανόμουν τις χειραψίες. Τρίτη πρωτοήπια νερό και δεν κατάλαβα τίποτε σε όλο τον φάρυγγα, ούτε δροσιά ούτε κελάρισμα. Τετάρτη 10 Μαρτίου που γάμησα τη Λίτσα από το όλο πράγμα το μόνο που ένιωσα ήτανε άντε να τελειώνει κι αυτό. Αυτό δε με ανησύχησε γιατί είμαστε παντρεμένοι 32 χρόνια. Την Πέμπτη όμως, ένας αστυνομικός μου έδωσε ένα χαστούκι, με όλη του τη δύναμη και παρ' όλο που έκανα να σωριαστώ, δεν πόνεσα ! Του εξήγησα ότι είχα φιλήσει με γλώσσα το Μπάμπη αλλά ήταν η κολώνα στη μέση και δε μας πρόσεξε, εκείνος μου έδωσε ένα δεύτερο χαστούκι και ακούμπησε το χέρι στο περίστροφο. Εγώ άρπαξα το Μπάμπη εντικτωδώς και του έκανα Γαλλικό αλλά τα χείλια μου, η μύτη μου, η γλώσσα μου, κομμάτια από γυαλόχαρτα ! Τίποτα. Για το φαϊ να μη μιλήσω. Όλο το ΣΚ δοκίμαζα τάκος, τυροκαυτερές με γύρο, ρακές, σούσι από βδέλλα, μέχρι και στη γιαγιά μου πήγα και μου έβαλε μπροστά μια πιατάρα κουκιά. Μιλάμε τίποτα. Ασυμπτωματικότατος.
    Την Δευτέρα 15 Μαρτίου 2021 τινάχτηκα από το κρεβάτι στις 1 το μεσημέρι. Δεν ήτανε Δευτέρα, ούτε Μάρτης, ούτε 2021. Ήτανε 11 Μαϊου του 2020. Δίπλα στο κρεβάτι το ποτήρι με το τζην ήτανε ξερό σα χθεσινό vettex.  Το κουτί με τα ηρεμιστικά άδειο.
    Εντάξει, εντάξει ρε παιδί μου.... Παρακομήθηκα. Ωωωωωωχχχχχ....