το φαϊ του έρωτα

Το ξάφνιασμα είναι το φαί του έρωτα.

    Το ανάρμοστο που γίνεται ευλογημένο, το άδικο που θριαμβεύει και το τραβηγμένο από τα μαλλιά. Τ’ αφύσικο που γίνεται αρμονία και το αδιανόητο που γίνεται αυτονόητο. Αυτό είναι το φαί του έρωτα. Ο έρωτας γιορτάζει με το πάρτυ ανέτοιμο.

    Ξεχυθείτε το λοιπόν οι φυλακισμένοι και κοιτάξτε με λαγνεία λεύτερους, θαλασσινοί κοιτάξτε στεριανούς και γόησσες τ' αλάνια. Αγαπήστε τις ξαδέρφες σας, ωωω θεοσεβούμενοι νοικοκυραίοι ! 

    Κάντε μια έκπληξη σε μια χοντρούλα εσείς οι παραγυμνασμένοι. Κορίτσια του δρόμου αρπάξτε τους παπάδες, ντιρέκια πιάστε τις μικρές εκείνες που τις λέν ζουμπάδες. Δυσμορφικά αγόρια γράψτε ένα γράμμα θαυμασμού στην miss της γειτονιάς σας. Ηλικιωμένοι δώστε ένα λουλούδι σε έφηβες και μαθητές σε θεολόγες. Ανάπηροι διδάξτε έρωτα σε αρτιμελείς και χαρωποί σε πονεμένους. 

      Η θρησκεία του έρωτα έχει άλλες βίβλους. Και θεούς θνητούς . Θνητούς !

      Το αρμονικό, και το παράταιρο απέχουν ένα κλικ. Μια σκέψη. Στο καταφρονημένο ελοχεύει ομορφιά και ζήτω του σε όποιον την αρμέξει.    

    Και το γελοίο παύει γέλωτα να προκαλεί, σαν όρθιο σηκωθεί.

      Μια φορά κι ένα καιρό ένα ποδήλατο αγάπησε ένα δέντρο …Σε κανέναν κερατά λόγος δεν έπεσε. Μονάχοι τους την βρήκανε την άκρη. Αφού !  

     Εντάξει ;     ( γιορτή του Αγίου fuckin' Valentine άντε απ' εδώ )