πρόκειται για γεύμα

- Δε θα χρειαστώ δεύτερη ζωή τελικά !

      - Ξεκόλλα …

- Ντάξει, τότε, θα ζητήσω να πάω κατευθείαν στην τρίτη .

      - Καλύτερα τώρα . Ως  …χμ ..μπεκρής ;

- Nop…Μοντέλο σε εργοστάσιο με κιβούρια .

      - Εγώ πάω για χέσιμο .

- Καλό βόλι .

   Έτσι, έφυγε ο τελευταίος μου φίλος. Είτε έριξε το μεγαλύτερο χέσιμο στον ντουνιά είτε μαύρη πέτρα, ένα και το αυτό.

   Το λοιπόν μοναχός είναι καλύτερα. Δε φοβάσαι μη σου φύγει ο άλλος. Δε σου αντιμιλάει κανείς. Δε σε ζηλεύουν. Δε μυρίζεις παρά τον ιδρώτα σου. Δε χρειάζεται να πίνεις βιαστικά το ποτό σου. Μπορείς να ξύσεις τα ‘ρχίδια σου άνετα. Τι άλλο ;

   Αααααα… ναι. Στρογγυλεύεις τις αναμνήσεις σου και σουλουπώνεις το παρελθόν σου με όλη σου την άνεση. Σα συγγραφέας που δε θα εκδοθεί.

   Αυτό το κείμενο κανονικά δεν έπρεπε να το διαβάζεις. Τι γιατί ; Γιατί έτσι … Γιατί είμαι μοναχός, μπουμπούνα !

   Λοιπόν φίλε μου, δεν υπάρχεις . - Ήσουν εφεύρημα. Πάντα ήσουν μια αυταπάτη . Το είδωλο μέσα στο νέφος μου. Κατασκεύασμα παραληρήματος. Αλλιώς θα απαντούσες στις ερωτήσεις που αιωρούνταν ανάμεσα στα ποτήρια μας . Αυτός είναι ο λόγος ηλίθιε που παραγγέλνω δυο δυο τα ποτά. Δεν είμαι λαίμαργος . Εσύ ;

Θα έπιανες τις λεπτές διαφοροποιήσεις του αέρα, μέσα στην τσιγαρίλλα και το οινόπνευμα και θα τις έκανες αφετηρίες για κουβέντα. Ακόμη κι αν δεν σου αρέσει που ζεις μέσα σε τούτες τις γαμημένες αναθυμιάσεις , αν έδειχνες λιγουλάκι διάθεση θα τραβούσες μια μυρωδιά αγριοτριαντάφυλλου από το νέφος. Μια μυρωδιά είναι μια αφετηρία. Πυροδοτεί  σκέψεις που πυροδοτούν ερωτήματα που απαιτούν απαντήσεις που απαιτούν ξεβόλεμα που απαιτεί ζωή. Θα με είχες σηκώσει από τούτο τα λερό σκαμπώ να πάω εκεί έξω με τους άλλους καριόληδες.

    Ενώ μοναχός δε χρειάζεται να ζήσω. Κανένας δε θα μου ζητήσει το λόγο, μέχρι να πιάσει εκείνη η μπόχα του πτώματος. Και τότε το πολύ πολύ να στείλουν δυό ρακοσυλλέκτες να με βάλουν στη σακούλα.

   Άκου τώρα τους λόγους που αρνούμαι να μπω στο παιχνίδι.

Μισό λεπτό… μια μύγα στο ποτήρι. Οκ…

   Άκου. Αν ήθελα φίλο δε θα κατέληγα να τα πίνω με σένα. Θα έπαιρνα ένα κουτί σοκολατάκια και θα πήγαινα σε ένα γηροκομείο. Εκεί τα τζόβενα μιλάνε έξω από τα δόντια. Είτε γιατί τα δόντια είναι στο ποτηράκι είτε γιατί δεν έχουν πολύ ζωή να προφυλάξουν. Και στα λένε ντόμπρα σταράτα κατάμουτρα όλα. Όλα όμως.

   Εγώ εσένα σε κατασκευάζω για να μου είσαι βολικός. Παιχνίδι θα κάμνω πάντα μονάχος μου. Ξέρεις τι μαλακία είναι να δώσεις εξουσίες ; Άντε μετά να μαζέψεις τη μπουγάδα. Γι αυτό κάνουν μπάχαλο οι ανθρώποι. Βρίσκονται μπόσικοι και παραχωρούν εξουσίες. Και μετά καθώς διστάζουν να τις ζητήσουν πίσω τραβάνε την περόνη και αρχίζουν από την αρχή.

    Οι σχέσεις σε ανακατεύουν φίλε μου. Κοιτάζεις στο καθρέφτη και είσαι άλλος, άλλη, όχι πάντως αυτός που έχεις προετοιμάσει ως αντιπρόσωπο. Θέλεις να είσαι τίγρης και δείχνεις γριά γάτα. Θέλεις να είσαι λαγός και δείχνεις χελώνα. Τρόμος.

    Έχεις δει αληθινή σχέση να κρατάει τρεις μέρες ; Όχι ε ; Μόνο συμβάσεις . Εμ… στο λέω εγώ.    

    Πάρε κασετόφωνο και  πήγαινε να καταγράψεις παρέα από τρεις κολλητές. Μια σειρά από δηλώσεις δήθεν συγκαλυμμένης αυταρέσκειας. Θωρακισμένες φρεγάτες σε άσκηση κοινής πλεύσης. Δε συναντιούνται ούτε τα απόνερα.

    Αμ σε τρεις κολλητούς ; Ασκήσεις απόσπασης της προσοχής. Προσοχή το ξύρισμα πρέπει να παίρνει μόνο τις πρωινές τρίχες. Δέρμα ευαίσθητο. Εξομολογήσεις στρογγυλεμένες,  παρέα balsam. Κοίτα μια φρεγάτα !

Όχι, όχι πιά. Όχι πια σχέσεις με άλλους.     

   Αρνούμαι να μπω σε κανονική σχέση. Έπαθα κι έμαθα. Κάθε φορά σου ζητάνε να αλλάξεις. Ξέρεις ποιος είναι ο συντομότερος δρόμος τους για τη καρδιά σου ; Σχίζοντας  το πουκάμισο με ένα μαχαίρι. Κανείς δεν ασχολείται να σου προξενήσει μικρές αμυχές. Όλοι θέλουν το τελειωτικό τραύμα. Θέλουν να δουν την καρδιά σου κομμένη στα δύο. Γιατί να καθυστερούνε ; Αφού στο τέλος τέλος, πρόκειται για γεύμα.

       Α… ναι. Εδώ θα διαφωνήσεις αλλά ξέρεις, εδώ που έφτασα, στα αρχίδια μου. Πρόκειται για γεύμα. Είναι η μόνη διαδικασία που ξέρουν οι άνθρωποι. Οι σχέσεις εννοώ, λέγονται έτσι για να μην προκαλούν τρόμο. Πρόκειται για γεύματα. Η μοναξιά είναι πείνα. Η ματιά είναι καραούλι. Το χάδι είναι το σερβίρισμα του κώνειου. Το φιλί είναι η πρώτη μπουκιά. Και μετά σε κατασπαράζουν. Ένα γεύμα στο οποίο δε φωνάζουν συντρόφους. Αν δε μπορέσουν να σε φάνε ολάκερο, πάνε και κρύβουν λίγες σάρκες στο χώμα. Υπάρχουν και δύσκολες μέρες.

    Θα σου πω γιατί δεν παίζω πια… Δε θέλω να αλλάζω. Και αφού δε θέλω να αλλάζω δε θέλω και κανέναν καριόλη να μου ζητάει το λόγο. Ο μόνος λόγος που σε σπρώχνουν οι άλλοι να αλλάξεις είναι για να δουν τι θα πάθεις εσύ μετά και να δικαιολογήσουν την ακινησία τους. Δε πιστεύω να διαφωνείς και σε αυτό, ε ; Έλα ρε μαλάκα, μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια.

    Μονάχος βρίσκεις καλύτερα το δρόμο σου. Έτσι κι αλλιώς δεν αλλάζεις παρά μόνο άμα πιαστεί ο κώλος σου. Μπορεί άλλος να καταλάβει πότε πιάνεται ο δικός σου ο κώλος ; όχι , ε ; Ε… για αυτό σου λέω.  

    - Θα πληρώσεις να φύγουμε ;

- Εδώ είσαι ακόμα ;

    - Δυσκοίλιος αλλά πιστός σα σκύλος . Τα τσάκισες ;

- Έκανα μερικές σκέψεις .

    - Το παρατραβάς !

-  Πλήρωσε εσύ, δεν έχω μία.

    - Το παρατραβάς, ακόμη περισσότερο.

    Έτσι εμφανίστηκε ξανά ο τελευταίος μου φίλος. Δεν είχα μία. Μου στάθηκε. Δε μπορείς και μόνος μόνος. Κάποιον θες.