Κυριακή, Ιουνίου 13

Όταν βρήκα τον λύκο

 

  δεν είχα παρά να συμπεριφερθώ φυσιολογικά, με όλες τις δεξιότητες, την πονηριά, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και το ένστικτο επιβίωσης που μου έχει χαρίσει η γυναικεία μου φύση. Βλέπεις για τον άντρα η νίκη είναι επιβίωση ενώ για τη γυναίκα η επιβίωση είναι η νίκη. 

     Πολλοί αδυνατούν να αποτιμήσουν την επίπτωση μικρών συμπεριφορών στο διηνεκές. Εγώ όμως ξέρω, δε χρειάστηκε να το διδαχθώ, ότι το νερό νικάει το βράχο που στέκεται δίπλα του. Έτσι καταλήγει κι ένας λύκος να μοιάζει με αξιοθρήνητο μικρό ζωάκι. Να εκλιπαρεί για εκείνα που δικαιούται και να αμφιβάλει για εκείνα που μπορεί. 

     Όταν ανέλαβα τον συγκεκριμένο λύκο είχε όλες εκείνες τις επίμονες βλακώδεις αντρικές προδιαγραφές, ήταν εντελλώς παρορμητικός, δοτικός, υπερφίαλος, αισιόδοξος, αγωνιστής, νάρκισσος, αγαθιάρης και δυνατός. Πίστευε πραγματικά ότι στο τέλος της ημέρας θα έχει έναν απολογισμό που αξίζει να τον διηγηθεί κάπου. Τώρα ο λύκος κοιμάται δίπλα, κι εγώ τον έχω "φέρει". Τον έστρωσα σαν καινούργιο αυτοκίνητο. Είναι πειθαρχημένος, καχύποπτος, ρεαλιστής, μειλίχιος, αποδοτικός, συντηρητικός, προσηλωμένος σε περιχαρακωμένα στοιχήματα και με κοιτάει στα μάτια. Στο τέλος της ημέρας εκείνος δε ξέρω τι θα έχει, εγώ όμως έχω το κεφάλι μου ήσυχο.

    Υπάρχουν μέρες που θέλει να ουρλιάξει. Τότες εγώ πηγαίνω, φοράω το κόκκινο σκουφάκι και κάθομαι με το καλαθάκι μου μπροστά στο τζάκι να παραστήσω την τρομαγμένη. Έχω μάθει να τρέμω από τον δήθεν φόβο όπως έχω μάθει να παριστάνω την ικανοποιημένη. Εξ απαλών ονύχων. Τσιρίζει, ευχαριστιέται, ξεθυμαίνει ή δεν ξεθυμαίνει και πάει να κόψει ξύλα. "γουίν γουίν σιτσιουέϊσον" 😅

   Μια κρυφή κάμερα τραβάει τούτα τα ουρλιάγματα και τα μαζεύει σε ένα αρχείο. Εγώ δεν τα στέλνω στο me too ακόμη, αλλά έχω τη γαϊδούρα μου δεμένη. Γιατί δεν του τό 'χω και πολύ να βγεί και να παραστήσει τον αδικημένο. Μηλόπιτα βρίσκει, πλυμένο καπίστρι τον περιμένει κάθε πρωί, το τζάκι αναμμένο μένει αν θελήσει να ψήσει κάστανα, αν του δώσω κάστανα, δε θα γίνω και χαλί να με πατήσει...

  Μερικές φορές τον ακούω να χτυπάει το κεφάλι του στα πλακάκια του μπάνιου. Δε λέω, ίσως να είναι επικίνδυνο, αλλά και πριν τόσο του έκοβε. Αφού τα έφτιαξε με κοκκινοσκουφίτσα. 

   Κάποια στιγμή θα έλθει το πλήρωμα του χρόνου και θα σταματήσουν να διασταυρώνονται οι λύκοι με τις κοπελίτσες του δάσους. Θα παντρεύονται λύκος με λύκο και θα τραβάνε μαλακία. Αλλά μέχρι τότες το μουνί θα τραβάει καράβι και η ιστορία θα επαναλαμβάνεται με ακρίβεια μαθηματικής εξίσωσης. Οι κοκκινοσκουφίτσες θα ευνουχίζουν τους λύκους και οι κοινωνίες θα επανατροφοδοτούνται με το αποτέλεσμα της μεταδιασταύρωσης, τα νεαρά προβατάκια. 

    Θα μου πείς, τι πρότυπα θα έχουν τα νεαρά προβατάκια ;  Θα έχουν πρότυπο μια νικήτρια κοπελίτσα. Κι αν είναι αρσενικά ; Εχμ.. δε το έχω σκεφτεί, κάτι θα βρουν να θαυμάζουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

εντυπώσεις ;