περί ετερώνυμων , κολοκυθόπιτα

- Καλημέρα χοντρούλη μου , μουρμούρησε η Ανθούλα Φιλοσοφίδου προσπαθώντας να διακρίνει την ώρα στο ψηφιακό ρολόϊ απέναντι.

        - Καλημέρα μπέμπα, έχουμε ακόμα ώρα, είναι 6:47 , την πρόλαβε ο Αριστόνους Γεωμετρίδης, πιάστηκα λίγο απόψε, μου άφησες ένα τεταρτημόριο του κρεβατιού μετά τις 4:26.

- Με συγχωρείς  αγάπη μου, είναι που βρίσκομαι γενικώς σε διαστολή από τη χθεσινή ταινία. Τι ταξίδι του νου !!!

        - Ωραία ταινία , αλλά 136 λεπτά, δε τη βλέπω ούτε στην πενηντάδα στα box office…

- Εμένα με συνεπήρε η ροή, άσε που έχω καιρό να απολαύσω τέτοια φωτογραφία, χάρηκα ειλικρινά που πήγαμε.

       - Κι εγώ, δε μετάνιωσα, είμαι στο 65%.

- Θες καφέ ;

     - Ένα τέταρτο ζάχαρη όμως, το μικρό κουταλάκι… θα βάλεις εσύ ;

- Ναι, θέλω και να ξεμουδιάσω, πως είναι η μέση σου ;

         -50% καλύτερα, κάθε μέρα, μου κάνει καλό το γυμναστήριο, χαλάλι τα 15…. Αχμμμμ νυστάζω ακόμα…. Ψήσε και σκούντησέ με…

- Θα τον μυρίσεις, μοσχοβολάει αυτός ο καινούργιος με τη βανίλια, κάνει ένα σπίτι μπαξέ κάθε πρωί, μου ανοίγει την όρεξη να αδράξω τη μέρα

       -Απ’ τα coffe Point τον άρπαξα, τελευταίο κουτί με 40% έκπτωση. Λες να τον ξαναβρώ ;

- Κάνε εσύ μιαν ευχή στο σύμπαν και θα τον βάλουν και στα περίπτερα, μωρό μου. Θα στείλω κι εγώ τα vibes… αφού συνεργαζόμαστε σε τούτα !

       -Το σύμπαν έχει άλλες έγνοιες, συστέλλεται, σε 6,37 μιλιετίες θα είναι μια μπίλλια χωρίς φως… ο πλανήτης μας θα αντιπροσωπεύει το 0,00….

-Πάω.. είμαι τόσο χαρούμενη , θα μπορούσα να ποτίσω και να κλαδέψω τριανταφυλλιές σήμερα, αλλά ΟΚ, για την ώρα καθηγητηλίκι… Έχω μια ευχή…

       -Μου αρέσει που ξυπνάς στο 90 % , άλλαξες τη ζωή μου μωρό μου. Είσαι γεμάτη όνειρα και μάλιστα 75% στη σφαίρα του παραλόγου !

- Κι εμένα , κάτι μέσα στην ψυχή μου μου λέει ότι βρήκα το alter Ego μου με σένα… Είμαστε τόσο ταιριαστοί…σαν δυο γλάροι στο ηλιοβασίλεμα.

      -100% !

-Ναι μωρό μου, γύρνα από το άλλο πλευρό και πάω, σου αφήνω ένα κρεβάτι θάλασσα.

       -Ναι… 100%... τι απλωσιές θα κάνω… 1.265 ελατήρια στη διάθεση του ατέλειωτου κορμιού μου… το ‘λεγε η μπροσούρα. Ευτυχώς που πήραμε το 236Χ186 τελικά.

-Κορμί μου , εσυ… κορμάρα μου….   

   Η Ανθούλα Φιλοσοφίδου περπάτησε ανάλαφρα προς την καφετιέρα και έκανε την πρώτη σκέψη της ημέρας :

     -Θεέ μου σε ευχαριστώ…. Περίμενα μια ζωή, αλλά άξιζε….  Αυτός ο άντρας …., τι ματσάρισμα !  Κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι !