Θα σας τη φέρω τώρα. Θα κρεμάσω το σακάκι μου εκεί και θα σας αφήσω να με ορέγεστε. Θα κρεμάσω τα πάντα εκτός από εκείνο που μου απόμεινε. Το υστέρημά μου σε πρωτόλεια ύλη , τον μικρό μου κουμπαρά με τα κέρματα ανθρωπιάς δε θα τον βρείτε, καθάρματα.
Γυμνός, μουντζουρωμένος μετριότητα σα πεζοναύτης, να μη ξεχωρίζω, θα ξεγλυστρίσω μέσα από τις σάρκες των λυντσαρισμένων και θα απομακρυνθώ. Δεν είμαι μέτριος, λάθος με μετρήσατε. Ο πήχυς σας είναι κοντός.
Γυμνός, κρατώντας τον κουμπαρά μου , θα βαδίσω μέχρι να πέσει η επόμενη νύχτα. Θα έχω φτάσει σε απόσταση ασφαλείας και θα πέσω κάτω να κοιμηθώ, μετά από πολύ καιρό θα πέσω κάτω να κοιμηθώ. Η γη θα μουρμουρίζει θύμησες στο δέρμα μου, τα ένστικτά μου θα λειτουργήσουν καθώς οι πέτρες θα ανοίγουν χαρακιές στο κέλυφός μου, γρατζουνιές της μάνας γης, όχι νυχιές .
Κι από την αποκατάσταση της επικοινωνίας με τα ένστικτά μου, από την αναγέννηση της λογικής μου, θα προκύψει το πολυπόθητό μου νέο φύλλο πορείας. Έτσι θα γίνει.
Καλή σας όρεξη. Απόψε θα λείψω από το δείπνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;