παρ' όλες τις υποβαθμίσεις του fitch και της Morgan Stanley τα χελιδόνια , αυτά που από πάνω σαν τηγάνι από κάτω σαν ταψί από πίσω σα ψαλίδι και από εμπρός απλώς... μια ομορφιά, ήρθαν εδώ, στον ύστερο τόπο της αγοράς των μανιακών, γιατί τους αρέσει να μην αλλάζουν τις επιλογές τους, όταν πρόκειται για τη δική τους ζωή. Για αυτούς που έρχονται, παρ΄όλο που... για αυτούς που σχεδιάζουν πράγματα παρ' όλο που, για εκείνους που ονειρεύονται το βράδυ παρ' όλο που, για τούτους θαρρώ αξίζει να γράφεις, να δουλεύεις, να προσεύχεσαι και να αδημονείς. Να αδημονείς για να τους συναντήσεις, σε στρόγγυλα τραπέζια και ξύλινες καρέκλες που μοσχοβολάνε αλμυρό ιδρώτα .Είναι όλων των εθνικοτήτων, μπορεί να είναι και Νορβηγοί και Πολωνοί χωρίς να χάνουν το βαρυσήμαντο της άφιξης, μπορεί να είναι χαμάληδες και εργοστασιάρχες , όλοι με βερμούδα και σαγιονάρα ίδιοι φαίνονται, από πάνω σαν αστοί, από κάτω σα παιδιά, από μέσα μαχητές και από έξω νουνεχείς, με ένα ίδιο τρόπο αντίδρασης στα καταιγιστικά πράγματα, είτε είναι αξιολογήσεις οικονομίας, είται είναι τζατζίκι που πέφτει από τα χέρια του γιού του ταβερνιάρη προς τη βερμούδα, έναν ίδιο τρόπο αντίδρασης που αγαπάω να κοιτώ. Καρτερικότητα προς την ηλιθιότητα και βεβαιότητα για την διαιώνιση των μυστικών της ζωής.
...ο Moodies λέει πως του χρόνου μπορεί να πάνε αλλού και αν υπήρχε Θεός, λέω τώρα, θα μπορούσε να τα στείλλει όλα, ΟΛΑ μαζί στο κτίριό του για μια μέρα για να κοπρίσουν τα άθραυστα τζάμια του και να φύγουν.
Φέτος πάντως ήρθαν. Αυτό βλέπω, αυτό λέω.
Απλά τα πράγματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;