φορές φορές, πάνε και με τη ροή

   Ο φιλαράκος μου με πήρε χθες από τα μούτρα :

    Είσαι ένας κλασσικός περφεξιονίστας , φρικιό του απόλυτου ελέγχου των συνθηκών , μου λέει, έρχονται στιγμές που πρέπει απλώς να αφεθείς . Άσε το πλεούμενό σου χαλαρό, σαν ένα κανώ σε ένα ήρεμο ποτάμι, να κυλήσει προς τη θάλασσα και αν αισθάνεσαι μικρές απειλές κάνε ισοδύναμες μικρές διορθώσεις, μια με το κουπί δεξιά, αφέσου λίγη ώρα, άλλη μια αριστερά, αφέσου πάλι. Αφέσου να νιώσεις τη δύναμη από κάτι απώτερο να σε οδηγεί.  

   Πάνε που και που και με τη ροή... το ποτάμι δε σταματά, ούτε στιγμή, να σκέφτεται τη θάλασσα . Ούτε κι εσύ , ε ; 

   Δέχτηκα αυτή τη συμβουλή από έναν άνθρωπο που δίνει τόσες συμβουλές ώστε σου προκαλεί δυσφορία. Όμως τούτη εδώ η μια εμένα σήμερα, με το πρώτο ξύπνημα της φύσης γύρω, σαν σοφή μου φαίνεται, η κατάλληλη συμβουλή στην κατάλληλη στιγμή. 

   Είναι δύσκολο για έναν ενήλικο να δέχεται παραινέσεις . Είναι κάτι που εμένα με "γανιάζει" . Επειδή, από λάθος αντίληψη σεβασμού έχω αφεθεί πολλά χρόνια να με συμβουλεύουν καταιγιστικά και μπούκωσα. Το σκυμμένο κεφάλι που σου ζητούν να επιδεικνύεις "για το καλό σου" σε όλο αυτό που αποτελεί το σύστημα γύρω από τα τρυφερά σου χρόνια, σε όλο αυτό που τελικά καθορίζει, κακά τα ψέματα αρκετές από τις αρχικές στοχοθεσίες των νιάτων σου, τούτο το σκυμμένο κεφάλι επανέρχεται με την κάθε αφορμή στο θυμικό μου και με γανιάζει. Δεν θέλω να ακούσω πλέον συμβουλές. Καμία και από κανέναν ! Η λέξη νισάφι είναι κρεμασμένη στο στόμα μου. Νισάφι ! 

     Οι συμβουλές ωστόσο έχουν ένα πανίσχυρο πλεονέκτημα. Εκπέμπονται και μου απευθύνονται από έξω ! Κάποιος βλέπει τις κινήσεις μου, την στάση του σώματός μου, τη δύναμη της λάμψης στα μάτια μου τη δεδομένη στιγμή, τη θερμοκρασία του λόγου μου, τον ρυθμό των πράξεών μου και μου κάνει μια παρατήρηση . 

   Σε καμία περίπτωση εγώ ο ίδιος δεν θα μπορούσα να "διαβάσω" τον εαυτό μου από απέναντι . Σε καμία περίπτωση. Και όταν δέχομαι μια αντίδραση πρέπει να αδράξω την ευκαιρία κι ας γανιάζω. Το πως φαίνομαι από απέναντι, είναι ένα εξαιρετικό βοήθημα για να επιλέξω τις μικρές μου διορθώσεις. 

   Ο φίλος , διέκρινε ότι πρέπει να μου πει τούτα τα λόγια καθώς σε μια αδιαμφισβήτητα θετική-ευνοϊκή συνθήκη με παρατήρησε να υπεραναλύω τα δεδομένα μου. Μου έχει κάνει δεκάδες παρατηρήσεις για όλα τα ελάσσονα , ακόμη πως να ρίχνω τη τροφή της γάτας στο πιατάκι. Αυτός είναι ο συγκεκριμένος ο φίλος. Συμβουλεύει ακατάπαυστα και ασυναίσθητα. Εγώ αν είμαι ξύπνιος όμως, πρέπει να ξεχωρίσω από όλο αυτό το συνονθύλευμα συμβουλών, την μια που έχει μεγάλη αξία, την ουσιαστική, εκείνη την "ζουμερή".

   Φορές φορές, αφέσου... πάνε και με τη ροή . Ζήσ' το . 

   _____________________________

 Υ.Γ.  Βγαίνοντας από το μπάνιο τράβηξα το πρωί μαλακά ένα τεράστιο προσόψι το οποίο γλύστρισε από το κεφαλάρι της καρέκλας και ήρθε πίσω μου. Μαζί του ήρθε και η καρέκλα ! Ένα θυλήκι που ήταν ραμμένο σε μια πλευρά του και δεν το είχα δει ποτέ δυό χρόνια, πέρασε από ένα μπαλάκι στην κορυφή της καρέκλας και την άρπαξε. Το θυλήκι ήταν ακριβώς όσο το μέγεθος από το σκαλιστό μπαλάκι , οι πιθανότητες να συμβεί αυτό ήταν απειροελάχιστες. Αλλά συνέβη . Πίστευα ότι μαλακά τραβώντας τη πετσέτα , θα έλεγχα όλη την κατάσταση... Είμαι ένας άτυχος περφεξιονίστας 😉..