Όταν θέλω να παίξω ( με ) τη ζωή μου κορώνα γράμματα , προτιμώ το λάθος που θα διαπράξω να είναι της ευθύνης μου .
Έχω ανέβει δεκάδες φορές στην τραμπάλα . Λίγος κόπος . Κάποιος σε ανεβάζει και κοιτάς από ψηλά . Αισθάνεσαι δυνατός, κυρίαρχος αφέντης των πραγμάτων . Πλην όμως ο απέναντι κουράζεται ή κάνει μια δεύτερη σκέψη και σηκώνεται να φύγει , απροειδοποίητα .
Και πέφτω άσχημα .
Μεταξύ τραμπάλας και κούνιας εγώ προτιμώ την δεύτερη .
Έχω ανέβει δεκάδες φορές στην κούνια . Παρ' όλη την φημολογία ότι σε κουνάει μονάχη της δεν σου κάνει τίποτα . Κάθεται και περιμένει . Πολύς ο κόπος . Συντονισμός κινήσεων , ευστροφία , συγκέντρωση και θάρρος . Όλα τούτα βγαίνουν από μένα για να πετύχει η αιώρηση . Και όταν το παρακάνω , τρώω τα μούτρα μου . Αλλά από δικό μου λάθος . Από λάθος μέτρημα του εαυτού μου .
Και πέφτω άσχημα .
Εκεί κάτω μπορεί να αισθανθώ πολλά πράγματα καθώς μετράω τις πληγές μου .
Ένα πράγμα δεν αισθάνομαι : προδομένος .
Μεταξύ τραμπάλας και κούνιας εγώ προτιμώ την δεύτερη .
Εσύ ;