Πέντε ημερών σελήνη εσύ ,
μικρή μου εσύ, ψυχή μου εσύ
μικρή μου εσύ, ψυχή μου εσύ
κι εγώ , ένα τι ; …περαστικός
.
Πυρσός.
Κομήτης.
Πέντε ημερών το φως σου ,
όνειρό μου, φυλαχτό μου εσύ
όνειρό μου, φυλαχτό μου εσύ
Και τ’ όραμά μου εκεί, στη σκιά, φανταχτερός
πλανήτης .
Δεν άφησα να με οργώσει
το άγιο φως σου
με τρόμαξε ο όγκος της σκιάς,
ο υπόλοιπός σου.
ο υπόλοιπός σου.
Καραδοκούσε ο έρως
στο σκιερό σου μέρος .
Πως να το πω, να μ οσμιστείς
ήσουν πλανήτης.
Μη βγώ μικρός κι ανάξιος εραστής φοβήθηκα λοιπόν,
κι ... ολιγαρκής,
πήγα πιο 'κεί,
για να 'ρπαχτώ στη γης ...
σα δορυφόρος.
για να 'ρπαχτώ στη γης ...
σα δορυφόρος.
Τώρα μετρώ της μοναξιάς
το Άγιον Όρος
κι η έλλειψή σου
καταλύτης.
Πληρώθηκε ξανά σκληρά
του δισταγμού ο φόρος...
Δεν είμαι πλέον κομήτης...
Συμβαίνει η πτώση μου.
Ασήμαντος.
Μικρός.
Μέλλων νεκρός...
Μετεωρίτης.
μνημόσυνο σε ανέγγιχτες θνητές Θεές
ΑπάντησηΔιαγραφήμνημοσυνα και πενθη και δακρυβρεχτες ολονυχτιες συνεδριες με νεκρες αγαπες, αγαπες που τις αφησαμε να πεθανουν απο πεινα και απο διψα κι υστερα αφεθηκαμε να λυπομαστε τον εαυτο μας για την απωλεια... Δεν υπαρχουν ανεγγιχτες θεες ουτε θεοι. Μονο μικροι ανθρωποι υπαρχουν με μεγαλα στοματα, μεγαλους εγωισμους, μεγαλες πληγες, μεγαλα παιδια μεσα σε σωματα που τα θωπευει ακουραστα κι αμετακλητα ο χρονος. Ο χρονος που σβηνει πανω μας το τσιγαρο του γελωντας με την καρδια του πανω απο το νεκροκρεβατο. Πενθυμες ελεγειες οι στιχοι των ποιητων που κατορθωσαν να πιασουν για λιγο στη χουφτα τους ενα μικρο αστερακι κι υστερα καηκαν και το πεταξαν μακρια, και σαν εικονισμα φιλουν στις ωρες της αγρυπνης μοναξιας τους, εκεινο το σημαδι απο το παλιο καψιμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήδε φεύγει το γαμημένο το σημάδι εκτός αν κάνω πάνω τατουάζ ένα Ε
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως Εαυτός
όπως Εγωϊσμός
όπως Ενικός αριθμός
όπως Έπαρση
όπως .. τι μαλάκας είσαι ρ ΕΕΕΕΕ
με το σημάδι περνώ καλύτερα