Τώρα δα, αυτή την στιγμή που με διαβάζεις, μια κοπέλα δυό ορόφους πάνω ή κάτω ακουμπάει τη κοιλιά της και το ακούει, μετρώντας τις μέρες για το θαύμα. Τώρα δα, ένα σκυλί ανασαίνει γρήγορα και η ουρά του πάει να τρελαθεί καθώς ο γείτονάς σου ανοίγει το σακούλι του με τις κροκέτες. Την ίδια ώρα τώρα που χαμογελάς, μια γιαγιά δακρύζει από μια θύμηση και χαϊδεύει μια φωτογραφία. Ύπνο δεν έχει. Μόνο επιθυμίες, εκατό χρονώ και ακόμη, μόνο επιθυμίες. Λίγο πιό κει, κάτω, ένας μανάβης δοκιμάζει τις σημερινές του ρώγες του μοσχάτου καθώς σταφύλλια κουβαλά με το κοφίνι. Μια μαύρη γάτα που περνά, τον κάμει και γελά. Μέσα από ένα φωτεινό βουβό κουτί πάνω στο ράφι, ένας, δυό πρόθυμοι δημοσιαογράφοι πασχίζουν να επηρρεάσουν τούτη μας τη μέρα. Δεν τους ακούει κανείς, μόνο κοσμούν με τη βουβή τους φλυαρία ένα ακόμη κάδρο του σπιτιού. Τα ξύλα περιμένουν να καούν σιγοτραγουδώντας θαλπωρή και τούτο το χειμώνα που άργησε να φύγει. Σε βάρος όλων των προβλέψεων τα πράγματα θα γίνουν με την ίδια τη σειρά. Οι γέννες, οι χαρές, οι αποχωρήσεις κι οι συγγνώμες, το πλύσιμο των μούτρων και τα πεταχτά φιλιά. Μια μαύρη γάτα που περνά μας βλέπει και γελά. Εκείνη ξέρει. Είμαστε σε τούτο εδώ τον τόπο διάφορα, μα ποτέ δυστυχισμένοι.
Όχι, δεν τελείωσε ακόμα. Η ζωή παίρνει στροφή για να συνεχίσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρχεται ο χρόνος που θα ξορκίσει τις αμφιβολίες. Ακουμπάμε μια διαφορετική ευτυχία, όλα αφήνονται σε μία παράξενη ονειροπόληση.