Κυριακή, Ιουνίου 17

περι κραυγών

Ένα καρναβάλι, δήθεν Νέστωρ, από τους πιο επικίνδυνους του είδους μπήκε χθες στο χώρο εργασίας μου και με έκανε φουρνέλο.
Από μακριά αναγνωρίζω έναν “πατριώτη” να μου ‘ρχεται .. είναι σα νταλίκα στην εθνική μέρα μεσημέρι με αναμμένους προβολείς. Δεν καταλαβαίνεις γιατί τα έχει αναμμένα και αρχίζεις να αναρωτιέσαι εάν σε λίγα χιλιόμετρα θα συναντήσεις τούνελ, ομίχλη, καταιγίδα, τροχαία , ώσπου μετά από αρκετά λεπτά αδικαιολόγητης ανησυχίας αποδεικνύεται ότι ήταν πιωμένος.
Ο εν λόγω Νέστωρ μπήκε με εκείνο το χαμόγελο που απευθύνει ο Τράμπ στους δημοσιογράφους . Κατ’ αρχήν με πρόσχημα τα εβδομηνταπέντε του χρόνια μου κάνει τον πατερούλη, απλώνει το χέρι και μου τσιμπάει το μάγουλο με μια καλημέρα , όπως κάνει κάποιος σε έναν ενδεκάχρονο που λέει εξυπνάδες στον παππού του. Αμέσως μετά με ρωτάει δήθεν με ενδιαφέρον την άποψή μου για την συμφωνία. Ό,τι και να πω το τροπάρι είναι έτοιμο. Ακόμη κι αν του τη βγώ από εκεί που δεν το περιμένει. Αλλά η φράση που άκουσε από τα χείλη μου πρέπει να ήταν χειροβομβίδα γιατί τον είδα να κοκκινίζει σαν τη μαϊμού… «Οι διενέξεις με τους γείτονες πρέπει να κλείνουν με αμοιβαίες υποχωρήσεις ώστε οι σελίδες να γυρίζουν και από την ηρεμία να παράγεται σταθερότητα και οικονομική ευημερία. Το ίδιο θα σου έλεγα και στις ημέρες της προσέγγισης της κυβέρνησης Σημίτη με την Τουρκία για την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. Πόσο μάλλον που η ευημερία για την χώρα μας έχει τόσα χρόνια να φανεί με αποτέλεσμα 2 στα 3 μορφωμένα παιδιά να φεύγουν έξω».
Αυτό ήταν. Του έβρισα τη μάνα και τον πατέρα… Ένα τέταρτο μετά ήμουν ενήμερος για το σχέδιο των Εβραίων και για τις πρώτες 600.000 σιωνιστές που με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη θα μας δίνουν πενταροδεκάρες για να τους γυαλίζουμε τα παπούτσια.
Ο εν λόγω “πατριώτης” έχει προκαλέσει ανήκεστη βλάβη σε μια σειρά από γενιές ελληνόπουλων μπλοκάροντας τις εξελίξεις της φουκαριάρας της πατρίδας , αντιδρώντας διαρκώς εν θερμώ και παρασύροντας όσο από το περιβάλλον του μπορεί με μομφές και απειλές και βαρίδια που περιλαμβάνονται στον όρο προδοσία. Για κάθε έναν που κοιτάζει τη δουλειά του είναι αντιπαραγωγικό να αντικρούει τούτες τις μετακινούμενες ντουντούκες πατριωτισμού γιατί κάτι τέτοιο απαιτεί μάταιη φαιά ουσία και ελεύθερο χρόνο. Ωστόσο οι μειοψηφίες που κάνουν θόρυβο προκαλούν ηχηρότερη εντύπωση από τις νουνεχείς πλειοψηφίες.
Σε όλες τις διεθνείς συνθήκες που ορίζουν τα σύνορα της χώρας μας περιγράφεται η περιοχή της Μακεδονίας με το μεγαλύτερο μέρος αυτής να ανήκει στην Ελλάδα. Στο Βόρειο μέρος αυτής, που δόθηκε στη Σερβία με τις τότε συνθήκες, χαροπαλεύει ένα κρατικό πολυεθνικό μόρφωμα, μια περίκλειστη χώρα με τεράστια εξάρτηση από εμάς. Τα μεγέθη της εάν δεν περιπέσει στην «προστασία» κάποιου άλλου Πρόθυμου Γείτονος είναι απολύτως διαχειρήσιμα μιλώντας με όρους εθνικής ασφάλειας. Ουδέποτε διανοηθήκαμε στρατιωτική απειλή από το βορά. Οι πολίτες της περίκλειστης αυτής χώρας θα μιλάνε ελληνικά σε δέκα χρόνια εάν καταργηθούν τα σύνορα όπως καταργήθηκαν μεταξύ Βελγίου Ολλανδίας και Γερμανίας. Ήδη οι Αλβανοί μιλούν όλοι άπταιστα. Η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η θεσμική κατοχύρωση αυτής της μικρής περίκλειστης χώρας δίνει λύση σε πιθανές επιπλοκές στο μέλλον από τον υπαρκτό μεγαλοϊδεατισμό των πολυπληθέστερων ως φυλή Αλβανών. Η βόρεια Μακεδονία θα είναι ελληνική περισσότερο από ότι η φαντασία μας αντέχει να σκεφτεί. Όλη η Βαλκανική χερσόνησος θα είναι ένα συνεχές μελίσσι οδικών αρτηριών και αγωγών ενέργειας και μεταποιητικών δραστηριοτήτων με στόχο την βόρεια ανεπτυγμένη ευρωπαϊκή καταναλωτική αγορά. Οι Γιαπωνέζοι θα συνεχίσουν να φωτογραφίζουν Ρωμαϊκά και Ελληνιστικά μνημεία όσο οι Κινέζοι θα κατεβάζουν κοντέϊνερ στο βολικότερο λιμάνι της ευρύτερης περιοχής μας. Και τα παιδιά μας που θα ξέρουν Ρώσικα Κινέζικα και Σέρβικα θα έχουν τον πρώτο λόγο στις τοπικές επιχειρήσεις αφού μετά τη θητεία τους στα ξένα θα ξέρουν ότι όπου στη γη παράγεται πλούτος εκείνοι που έχουν όρεξη για δουλειά δε μένουν ποτές άνεργοι.
Αυτή είναι η άποψη της σιωπηλής πλειοψηφίας των στοιχειωδώς ενημερωμένων ελλήνων πολιτών και μετά το Μακεδονικό ζήτημα θα πάρει με το καλό σειρά και μια εκ νέου ελληνοτουρκική προσέγγιση όπως συμβαίνει τώρα εκεί μακριά με τη Βόρεια και Νότια Κορέα. Η επιθυμία για ασφάλεια και πρόοδο τελικά επικρατεί αφού ταλαιπωρηθεί από τις γενιές επίμονων φανατισμένων κουφών ανεπίδεκτων πατριωτών της κακιάς ώρας , γιατί αυτοί , συνήθως, είναι και θρασύδειλοι. Και το διεθνές κεφάλαιο με δυό τρόπους εξαπλώνεται. Είτε στρώνοντας χωράφια οικονομικής ευημερίας είτε πουλώντας όπλα σε ηλίθιους.
Αυτή είναι και η δική μου άποψη πατριώτες.

1 σχόλιο:

εντυπώσεις ;