μερικοί ωστόσο, ας μη βάλουμε το χεράκι μας

        Ανάσταση στην πολιτική μας σκέψη, ανάσταση στην κοινωνική μας συμπεριφορά, ανάσταση όχι πιά στις προθέσεις αλλά στις ικανότητες, πρακτικώς ωφέλιμη ανάσταση ανθρώπινου δυναμικού, ας έλθει κάποτες με κάποιον τρόπο και εαν την στείλει ο θεός θα γίνω ο μέγας θρήσκος. Γιατί, εχόρτασεν ο τόπος αυθεντίες,  μα τον Εσταυρωμένο.

        Η πεποίθηση ότι "εγώ είμαι μια μικρή αυθεντία" εξακολουθεί να είναι η συνηθέστερη ανάσχεση για παραγωγική πολιτική σκέψη. Και έξω αλλά και εδώ, συνεχίζουν να εκστομίζονται ευχές αρλούμπες , εδώ που στο κάτω κάτω της γραφής αφορούν μοναχά τα αυτιά μας.  Και από ποιούς εκστομίζονται ! Από τις στρατιές στελεχών που ανέλαβαν θέσεις κλειδιά στις τρείς αγωνιώδεις μεταπολιτευτικές φάσεις του σύγχρονου ελληνικού πολιτικού στίβου. Οι νεοδημοκράτες κράδαιναν την αποκλειστικότητα της πατριωτικής συνείδησης και σήμερα ανάβουν κεριά σε όσους έβαλαν τη χώρα στους ισχυρούς δυτικούς συνασπισμούς. Οι πασοκτζήδες κράδαιναν την αποκλειστικότητα της ηθικής αποκατάστασης όλων των εκτοπισμένων και σήμερα καμαρώνουν τα παιδιά των πολιτικά κατατρεγμένων σε θέσεις εξουσίας. Οι συριζαίοι κραδαίνουν σήμερα την ευθύνη της αναδιανομής του πλούτου. Ήδη καμαρώνουν πράγματα όπως οι επαναπροσλήψεις, τα κοινωνικά αντίδωρα και τα σχολικά γεύματα. Δυστυχώς όλοι οι προηγούμενοι σχηματισμοί συνδιαλέγονται πολιτικά με την έπαρση της αυθεντίας που χαρακτηριστικότερο παράδειγμα έχει το χαμόγελο του Gianis… το είχε ο Μεϊμαράκης, το είχε ο Λοβέρδος, το είχε ο Λαλιώτης και η Ντόρα Μπακογιάννη. Δεν το είχε π.χ. ποτέ ο Γιώργος Γεννηματάς, ούτε ο Πέτρος Μολυβιάτης. Για να αναφέρω δυό μορφές με ψήγματα αυθεντίας.

     Η πεποίθηση όμως ότι είσαι αυθεντία είναι απλώς ηλιθιότητα.

    Με τι αφήγημα προσέρχονται όλοι αυτοί, κι εμείς, όταν έρχεται η στιγμή για παραγωγική πολιτική σκέψη ; Οι νεοδημοκράτες συνεχίζουν να ανησυχούν για την πατρίδα, οι πασοκτζήδες σκόρπισαν δεξιά αριστερά γιατί το έργο τους περατώθηκε και επιπροσθέτως είναι αδύνατον να συμφωνήσουν στο επόμενο αφήγημα,  και οι συριζαίοι ζουν τώρα ένα όνειρο. Την απόπειρα μιας μικρής  σταυροφορίας εναντίον του συσσωρευμένου πλούτου. Και δεν είναι αβάσιμες αυτές οι αφετηρίες, κάθε άλλο. Ιδού... 

       Η ανισότητες στη διανομή του παραγόμενου παγκόσμιου πλούτου  συγκρίνονται σήμερα μονάχα με τις μαύρες εποχές της αποικιοκρατίας. Με τη διαφορά ότι τα μέσα είναι νομότυπα. Οι λαοί δε σφάζονται με το σπαθί, απλώς φτωχοποιούνται  και μετά εγκαταλείπονται να πεθάνουν από την ένδεια και την απελπισία. Με αυτό το δεδομένο παγκόσμιο σκηνικό η αναδιανεμητική  πολιτική κουλτούρα αποκτά το ένδυμα του αυτονόητου. Τα όπλα για μια τέτοια εκστρατεία είναι ανάλογα  με το στίγμα της χώρας στο παγκόσμιο τεχνολογικό τοπίο. Τα ηλεκτρονικά εργαλεία (mass data banks) και τα χρηματιστηριακά υπερόπλα ( εταιρίες αξιολόγησης ) είναι χτισμένα από και για τους Αγγλοσάξονες. Εξελιγμένοι λαοί όπως οι Σκανδιναβοί, βρίσκονται ακόμη σε πρωτόγονη θέση όταν ξεσπούν πόλεμοι με τα πληκτρολόγια. Εμείς εδώ, δε, είμαστε σε τραγική αδυναμία ακόμη και ως θεατές ! 

    Οι γεωγραφικές πατρίδες του κόσμου από την άλλη μεριά, καταργούνται. Είναι τέτοια η ιμπεριαλιστική ορμή εκφραζόμενη με διάφορους μανδύες νομιμοποίησης που το πατριωτικό αίσθημα της άμυνας απέναντι σε επιβουλή αποκτά επίσης το ένδυμα του αυτονόητου. Έτσι, παραμένει ζωντανό και το αφήγημα των δεξιών πολιτικών δυνάμεων με κορωνίδα την οχύρωση της χώρας και τη διατήρηση των φυσικών της πλεονεκτημάτων για μια ποιοτική διαβίωση. Κανένας δε θα ήθελε όλη την Αφρική εγκατεστημένη στην Κρήτη, ούτε ένας ιδεολόγος Κρητικός ανθρωπιστής.

  

    Έτσι τρέφεται το σημερινό διπολικό σκηνικό πολιτικής σκέψης και από αυτή τη ρίζα ανθίζει το υπερ απλουστευμένο δίλημμα :

    Τι να την κάνω μια κοινωνικά δίκαιη πατρίδα εάν αύριο ούτε που θα υπάρχει… λένε οι δεξιοί. Τι να την κάνω μια πατρίδα που θα ανήκει στους ολίγους ακόμα κι αν έχει τα  πιο γερά διεθνή ερείσματα λένε οι αριστεροί.  

    Η πολιτική σκέψη που δεν παράγεται , δυστυχώς είναι εκείνη που θα ανέλυε τα πράγματα από ένα "ύψος" , αποστασιοποιημένη των θυμών και των ιστορικών προβολών και εξοικειωμένη, φιλική με την ζώσα συνθήκη :

   Δεν υπάρχει πατρίδα. Είναι φενάκη. Υπάρχει μοναχά ο ενιαίος  πλανήτης. Υπάρχουν άνθρωποι που μετακινούνται ελεύθερα και πρέπει να επιβιώσουν με τους διαθέσιμους πόρους. Και υπάρχουν τόποι με γεωγραφικά δεδομένα που προσελκύουν ανθρώπους με συγκεκριμένες συνήθειες και δεξιότητες. Αυτοί που φροντίζουν βουβάλια σε μια ορεινή λίμνη, π.χ. είναι αυτοί που μπορούν και θέλουν να το κάνουν, δεν είναι Έλληνες πατριώτες έτοιμοι για πόλεμο με τους Αλβανούς. Και... πόσο απειροελάχιστο ακούγεται αυτό σε μια υφήλιο που σπαράσσεται από ανισότητες. Τα γεγονότα έχουν ξεκινήσει... Το μέλλον είναι εδώ. Οι άπληστοι θα λυντσαριστούν από τις μάζες. Οι παρίες θα είναι πάντα παραβατικοί. Οι κατέχοντες τον πλούτο θα εθελοτυφλούν. Οι μιλιταριστές θα σκοτώνουν και οι σταυροφόροι θα φανατίζουν. Κανένα κοινωνικό αίτημα δεν θα βρίσκει δικαίωση με ήπιες διεκδικήσεις. 

       Και είναι και το άλλο. Δε θα σταματήσουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι οι ηλίθιοι. Οι μεγάλοι παγκόσμιοι ηλίθιοι αλλά και γύρω μας, εδώ οι μικροί…  Ένας συνδικαλιστής που  θα διεκδικεί ένα αίτημα του οποίου οι επιπτώσεις για την υπόλοιπη κοινωνία είναι τραγικές, ένας νομοθέτης που δεν θα λαμβάνει υπ’ όψιν την κοινωνική παράμετρο, ένας μάνατζερ που θα έχει τραγική ημιμάθεια και ακόμη τραγικότερες εμμονές κ.ο.κ. Γενικώς δε θα σταματήσουν να κυκλοφορούν άνθρωποι που οι πράξεις τους βλάπτουν σοβαρά τους γύρω χωρίς να οδηγούν σε ίχνος κοινής προόδου. Οι περισσότεροι θα αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους ως μια μικρή αυθεντία !

    Πάντοτε καταλήγω με το δια ταύτα. Αλλιώς δε θα έγραφα. 

      Η Ανάσταση αφορά πλέον ομάδες ανθρώπων που συγκατοικούν και συναγωνίζονται, αυτόπτες μάρτυρες αγαθών προθέσεων και έξυπνων πράξεων. Από το μικρό κύτταρο ξεκινάει η Ανάσταση. Δε βλέπω καμία άλλη Ανάσταση που να αξίζει να ευχηθώ… Ανάσταση των ίδιων προθέσεων, αμήν.

    Εάν ό,τι ονειρεύεσαι και ό,τι πράττεις μπορείς να το δείξεις με θάρρος στους συγκάτοικούς σου, είσαι σε καλό δρόμο. Είμαστε τότε όλοι σε καλό δρόμο. Το κριτήριο των ανθρώπων που εκτιμάς δεν είναι ποτέ εντελώς αβάσιμο. Εδράζεται σε έγκυρα δεδομένα. Οι γύρω σου ξέρουν ποιο είναι το ανάστημά σου και ποιο ύψος σου αναλογεί, όταν σε βοηθήσουν να τοποθετήσεις τον πήχυ. Εάν οι γύρω σου σε ωθούν στα κοινά, τότε ναι. Να εμπλακείς. Σημαίνει ότι εμφορείσαι κοινής λογικής και δύνασαι κοινής προοδευτικής σκέψης. Πέταξε με όλα τα φτερά σου, μη φοβάσαι να βαφτιστείς αριστερός, δεξιός, μεσαίος. Μην αφήνεις ούτε έναν κόλακα δίπλα σου. Μην ανοίγεις υπερβολικά τον κοινωνικό σου περίγυρο. Μείνε στα ένστικτά σου και γίνε αγύριστο κεφάλι. Με το ένστικτο που σε όπλισε η ανθρώπινη φύση σου και Εκείνος στον οποίον πιστεύεις με το παράδειγμα της αυτοθυσίας , πορεύσου προς την πρόοδο. Και μην επηρρεάζεσαι πλέον από τις αντιδράσεις του όχλου.

     Εάν πάλι ό,τι ονειρεύεσαι κάνει τους γύρω σου σκεπτικούς, εαν αγορεύεις και βλέπεις σφιγμένα χείλη... μαζέψου αδελφούλη... κάθισε και κοίτα τηλεόραση. Δε χρειάζεται να αφήσεις στίγμα εδώ πέρα. Μερικοί από εμάς είναι καλύτερα να μη βάλουμε το χεράκι μας.

   Καλή Ανάσταση