Τρίτη, Σεπτεμβρίου 19

ένας ακόμη υπέροχος άνθρωπος

    Συνδέοντας αδιόρατα νήματα και μηνύματα αντιλήφθηκα πρόσφατα το μέγεθος ενός ατόμου που ήξερα για χρόνια αλλά δε το γνώρισα αληθινά ποτές. Συμβαίνουν αυτά στα μεγάλα μέρη. Σέρνεται μοναξιά και ιδιώτευση .
    Όταν συναντήσω έναν εκθαμβωτικό άνθρωπο, λειτουργώ αντανακλαστικά. Ανεβαίνω ψηλά, σαν ..drone, για να τον κοιτάξω, σε σχέση με μένα και τον περίγυρό μας και μετά χάνω ύψος αργά αργά, μη τον τρομάξω, για να δω τι μπορώ να κρατήσω από την επίδρασή του πάνω μου. Οι πιο εντυπωσιακοί άνθρωποι, δε φαίνονται με την πρώτη ματιά, όπως ξέρεις. Είναι μια πράξη τους που σου συστήνει ακόμη έναν εκθαμβωτικό άνθρωπο, από εκείνες τις πράξεις που εσύ θεωρείς ανέφικτες.Όπως για παράδειγμα το να υιοθετήσεις ένα προσφυγόπουλο ή να παραδώσεις μια βαλίτσα χρήματα.
     Όταν συναντήσω έναν εκθαμβωτικό άνθρωπο, μερικές άλλες φορές, βάζω απλώς τα χέρια μου στα μάτια.
     Όλων των ειδών τα φρούτα παρακολουθώ να λάσκονται και να πορεύονται τριγύρω μου. Από εκείνους που δηλώνουν δεξιά αριστερά πόσες δυνατότητες έχουν, δεν περιμένω και μεγάλο χαϊρι. Η ζωή τους δε θα γίνει ταινία.Από εκείνους που περιτριγυρίζουν την εξουσία περιμένω μοναχά τον επόμενο λογαριασμό. Αλλά αυτό είναι ένας θυμός "κλισέ" που θα μας εκτροχιάσει. Οι ταμπέλες εξάλλου είναι συνήθως άδικες.Από κείνους που δίνουν αγώνα άνισο, τους πολύ άτυχους, τους εκτοπισμένους ή τους καθηλωμένους εξαιτίας σκληρής αρρώστιας, περιμένω γεγονότα, εξάρσεις οργισμένης προόδου, τις οποίες δικαιολογώ και ξεχωρίζω από την μνημειώδη αναισθησία που επιδεικνύει η μάζα.
     Από τους διαλεχτούς όμως, τους φωτεινούς, τους σιωπηλούς γίγαντες, περιμένω τα ουσιώδη γεγονότα. Είμαι εκστασιασμένος από την ποιότητα που παράγουν τυχαίοι, αδιάφοροι εκ πρώτης όψεως συνάνθρωποι. Η λέξη "αδιάφοροι" σε τούτη την περίπτωση οφείλεται σε μια δική τους υπαιτιότητα, σε μια υπέρβαση διακριτικότητας, σε περίσσεμα ψυχής.
Εμείς, που δήθεν όλα τα παρατηρούμε ; Πως γίνεται και χάσαμε ολοσχερώς τη διαίσθηση να εντοπίζουμε τους διαλεχτούς ; Για να τους πλαισιώνουμε στον σωστό χρόνο, αρωγοί πάνω στο δημιουργικό τους οίστρο ; Για να μπολιαζόμαστε αφενός και ταυτόχρονα να μεγιστοποιούμε τα οφέλη ; δε ξέρω να σου πω. Αλλά τη χάσαμε.
      Στα μικρά τα μέρη τίποτε δεν έμενε κρυφό. Ούτε το καλό. Στα μεγάλα χάθηκε εντελλώς η μπάλλα... Ένας λόγος είναι ο κυνισμός από τις απανωτές μας απογοητεύσεις.Ένας άλλος , το έλλειμμα μεγαλοσύνης του να τσαλακώνεσαι, να κάθεσαι φαντάρος σε ξένο λοχαγό.
Πολλοί ακόμη λόγοι που αφορούν στην ιδεολογία, την παιδεία και την φάρα μας παίζουνε το ρόλο τους.
      Όποιοι κι αν είναι οι λόγοι , το μικρό κακό φέρνει το μεγαλύτερο. Δεν πηγαίνουμε μπροστά. Θα πηγαίναμε, αν σπρώχναμε με την ευλογία μας τούτους τους ανώτερούς μας συνανθρώπους. Γιατί, πως να το πω, οι άνθρωποι αυτοί έχουν τερματίσει την τεχνογνωσία που απαιτεί μια ανέλιξη του είδους μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τους δώσεις ένα ακόμα χέρι. Οι ίδιοι δε θα μπαίνανε μπροστάρηδες, να τους εκλιπαρούσες, δεν είναι τέτοια η φύση τους. Αλλά θα δάκρυζαν από χαρά αν η δική τους αυτονόητη, για εμάς εκθαμβωτική πράξη, έβρισκε και κανένα μιμητή. Για να σπάσει η μοναξιά τους...Ποιό είναι τελικά το μέγεθος του ανέφικτου ;
      Όταν συναντήσω έναν καταπληκτικό άνθρωπο, μερικές φορές βάζω τα χέρια μου στα μάτια. Επειδή εκπέμπει ένα αδυσώπητο φως...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

εντυπώσεις ;