Τρίτη, Μαΐου 23

εγώ είμαι η θάλασσα




        Είναι πρωϊνά που ξυπνάω φθαρμένος, αλλοιωμένος, μετασχηματισμένος λες και κοιμήθηκα μια πέτρα με ωραίο σχήμα και ακμές και ξύπνησα  μια πέτρα που την έτρωγε το κύμα τρία τέρμινα. Ολοστρόγγυλος και ίδιος με τη μάζα γύρω μου, ενσωματωμένος. 
      Τότες είναι που περνάει απ’ το μυαλό μου ότι είμαι άλλος ένας βράχος, ακίνητος και άβουλος σε μια γωνιά της γης, και μια υπέρτερη δύναμη, μια άγρια μεγάλη θάλασσα, δουλειά άλλη δε κάνει παρά αργά να με αποτελειώνει, να με παίρνει στα σαγόνια της και να με γλεντάει, με την έπαρση της υπεροχής που έχει ο ένας, ο κυρίαρχος, ο κυβερνών.
     Δεν έχω αυτό το δικαίωμα όμως. Δεν έχω την άδεια να είμαι ακίνητος, παθητικός, μεμψίμοιρος, υποδουλωμένος. Ούτε η φύση που μου παραδόθηκε είναι τέτοια. Αλλιώτικη είναι.  Την ξεχνώ, απλώς, ή μάλλον, την αποποιούμαι
    Εγώ είμαι η θάλασσα.  
    Εγώ είμαι η θάλασσα. Από μένα περιμένει η ιστορία να κάμω όλες τις αλλαγές.  Να σκάψω και να ομορφύνω με την φαντασία μου και με την ιδιοτέλειά μου και το θράσος μου και τα μπράτσα μου, όλου του ντουνιά τους βράχους. Να σκάψω και να ομορφύνω την φύση μου αρχικά, κι έπειτα την φύση των πραγμάτων. 
     Δισεκατομμύρια είμαστε. Δισεκατομμύρια. Μια θάλασσα. Αν έβλεπαν τον όγκο μας οι ηγέτες που μαζεύονται στα θέρετρα για να κάνουν υπολογισμούς και να φωτογραφηθούν , θα λύγιζαν τα πόδια τους απ’ την ευθύνη και το φόβο. Πάνω τους θα τα έκαναν !!! Δεν δείχνουμε τον όγκο μας. Ο ένας πολίτης ξέχασε να δείχνει την πυγμή του, από την πενιχρή αποτελεσματικότητα που έχει η φωνή του στην οχλοβοή αποκαρδιωμένος. Κι έτσι παίρνει το δικαίωμα ο κάθε ΤΡΑΜΠούκος να μας κοιτά αφ' υψηλού, βλέπετε πως...
    Εγώ είμαι η θάλασσα. Πρέπει να το λέμε κάθε πρωί μόλις τα μάτια μας κοιτάξουν τον καθρέφτη, πρώτο πρώτο.Εγώ είμαι η θάλασσα. Εγώ πρέπει να μάθω στον μουσουλμάνο ότι είμαι ένας συνάνθρωπος για να μη ζώνεται και πάει, εγώ πρέπει να μάθω στον Αμερικανό να μη λυμαίνεται τις περιουσίες των Αφρικάνων, εγώ πρέπει να μάθω στα παιδιά να ονειρεύονται έναν καλύτερο πλανήτη. Εγώ είμαι η θάλασσα.
   Όχι ο αντιπρόσωπός μου, όχι το φακελάκι μου που ρίχνω μεσ' την κάλπη. Εγώ.
   Εγώ είμαι η θάλασσα. Και φουρτουνιάζω. Ενίοτε φουρτουνιάζω. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

εντυπώσεις ;