Τρίτη, Φεβρουαρίου 21

Η βουή και η μανία

φωτο Πάνου Καραδούκα στην οδό Λαγκαδά
 Έχω δεχτεί την πρόσκληση στη γιορτή του Κόσμου και έχω παίξει όσο περισσότερο μπόρεσα. ( Ταγκόρ )

    Το ένα μας ζόρι είναι της χώρας η ωδίνες αλλά το μεγαλύτερο φοβάμαι είναι οι παγκόσμιες. Κι όσο εμείς να βγάλουμε μια δόση προσπαθούμε μας βλέπω να ξυπνάμε ένα πρωί και να ρωτάμε τι έγινε και υπάρχει αυτή η βοή και η μανία. Κάτι μεγάλο έρχεται και μάλλον καταιγίδα. 
    Παίξαμε παίξαμε, σκάσαμε στο παιχνίδι εδώ στη δύση. Μας άρεσε η monopoly αυτή, ώσπου τη σιχαθήκαμε... Άλλοι κερδίσαμε πολύ, άλλοι λίγο. Μερικοί όλο χάναν !
    Που είναι η απόλαυση ; Θέλω να πω, μας βλέπουν και παιδιά. Που είναι η απόλαυση σ' αυτό το επιτραπέζιο ;
     Απορούμε κι όλας, που υπάρχουν οργανωμένες αντιδράσεις, από τους λαούς κατά μόνας και σε ομάδες. Από μεμονωμένα άτομα και από μπουλούκια.
     Παρατηρείς τους νικητές, παρατηρείς τους έννομους, παρατηρείς τους ζαβολιάρηδες και τους ηττημένους. Για να μη ξεστρατίσει, ας πούμε, τους Γερμαναράδες τώρα νικητές, προσωρινά, τους Κύπριους έννομους, εμάς για ζαβολιάρηδες και τους Κούρδους Σύριους ηττημένους.
Δε νομίζω κάποιος από εμάς να διαφωνίσει ; Θέλω να πω, άλλη η ήττα του Σύριου κι άλλη του Ρωμιού. Που είναι η απόλαυση όμως βρε παιδιά σε τούτη τη MONOPOLY ; Αν κάτι έχει ένα επιτραπέζιο είναι που στρώνεται επί ίσοις όροις στην αφετηρία κι όλοι κάνουν όνειρα. Είναι που τελειώνει και αρχίζει πάλι απ' την αρχή. Είναι που υπάρχουνε κανόνες για τον τυχερό και επίσης δεύτερη ευκαιρία για τον άτυχο. Είναι που ο ικανός νικάει αλλά και ο αδύναμος ελπίζει τόσο ώστε να συνεχίζει. Αλλιώς δε βρίσκεις παίχτες , βρίσκεις ;
   Εδώ υπάρχει μια γενικευμένη απελπισία ότι δεν είναι πια παιχνίδι αυτό αλλά ένα σωφρονιστικό ίδρυμα. Με ιδιοκτήτες, όργανα της τάξης και έγκλειστους. Και με ποιό κριτήριο ; Τα εγκλήματα ; Θέλω να πω, οι λαοί οι κατατρεγμένοι που είναι υπό περιορισμό, τι είναι, είναι αυτοί οι λαοί που αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα ; Είναι οι θαλασσοκράτες που εξοβέλησαν ιθαγενείς και αρπάξαν τόπους μέσα ; Είναι οι πρωταίτιοι των παγκοσμίων πολέμων ; Είναι οι λαοί που σήμερα ευημερούν πουλώντας όπλα ; Είναι τα κτήνη, οι δολοφόνοι κατά συρροήν επικοιστές ; Και αν όχι σήμερα, αν όχι τώρα, πότε εξέτισαν όλοι αυτοί κάποια ποινή, αν γίνεται ποτές μας μια καταγραφή ; Και ο Θεός που η μάνα μου αγαπάει, που είναι ;
     Θέλω να πω, κάπου έγιναν γεννοκτονίες, κάπου σφαγές, κάπου περάσανε κουρσάροι και η λεία κουβαλήθηκε αλλού, αφήνοντας καθημαγμένους τόπους να το πιάσουν το παιχνίδι απ' το μηδέν. Οι λαοί αυτοί θα δούνε άσπρη μέρα ;
     Υπάρχουνε λαοί που δε βιώσανε κρανίου τόπο. Η Γερμανία, μετά την ήττα ήτανε κρανίου τόπος. Η Ιαπωνία μετά την ήττα ήτανε κρανίου τόπος. Η Συρία σήμερα, είναι κρανίου τόπος. Μιλάμε για το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωτικής καταστροφής. Το Αυγανιστάν υπήρξε πρόσφατα κρανίου τόπος. Και για να πω το κρίμα μου, η Αμερική ποτέ δεν έγινε κρανίου τόπος. Μόνο σε μια πλατεία, μόνο μια μέρα, εκείνη την στιγμή που οι πυροσβέστες στάθηκαν μέσα στις στάχτες να κοιτούν διακόσιους όροφους να γίνονται ένα με το χώμα, ένας κρανίου τόπος καταγράφηκε σε αυτή τη χώρα και όπως λένε μερικοί την άλλαξε για πάντα. Δε το πιστεύω.
     Μάρτυρες από το ολοκαύτωμα στη Χιροσίμα πρέπει να το κρίνουν. Μάρτυρες απ' το Νταχάου. Από το Αλέπι ένας παπούς με δέκα εγγόνια όλα στο χώμα. Ένας μονάχα επιζών από μια πόλη. Αυτή είναι μια ήττα που αλλάζει τους λαούς. Όχι μια πολυκατοικία.
    Οι παγκόσμιοι διαιτητές, οι σοφοί κι οι τοποτηρητές, δεν έχουν τύχη για να διαιτητεύσουν τούτο το παιχνίδι . Αν σήμερα χρειάζονται και πάλι διαιτητές, θέλω να πω... Αν κάποιος πρέπει πάνω από την Νιγηρία να σκύψει για να την "κάνει άνθρωπο" , να επιβάλλει νόμους και ισότητα και ένα πλαίσιο ανθρωπιστικής ανάπτυξης, δε γίνεται να είναι πάλι η Αμερική. Αν κάποιος πρέπει την Ευρώπη να τη διαφεντέψει, να την εβάλει σε τροχιά και εμπρός να την εσπρώξει, δε γίνεται να είναι πάλι η Γερμανία. Δεν έχουνε την έξωθεν καλή μαρτυρία από την ανθρωπότητα τούτοι οι διαιτητές. Για αυτό κοιτούσαν οι λαοί με ελπίδα και μια δικαιολογημένη υστεροβουλία τους οργανισμούς, όταν γεννήθηκαν, τα Ηνωμένα Έθνη και το Ευρωκοινοβούλιο, αν θες δυό παραδείγματα να πω. Γι αυτό δε βρίσκουμε άκρη. Οι ίδιοι και οι ίδιοι όσο προσφέρονται, να οδηγήσουν το παιχνίδι, κάτι στραβό έχει ο γυαλός και τζάμπα αρμενίζουμε.
   Καταλαβαίνω ότι ένας κάτοικος της Γερμανίας ή της Αμερικής θα το θεωρήσει αδικία. Και θα μας δείξει τα επιτεύγματα, που έλαβαν χώρα στους λαούς αυτούς, τα τελευταία χρόνια. Και οι πόροι ; Από που προήλθανε ; Σήμερα διαμαρτύρεται ο Αμερικανός γιατί ο Κινέζος πουλάει τζάμπα. Τι μας λέει, για να το δούμε αλλιώς : Ότι ελέγχοντας αποικιοκρατικά τις πρώτες ύλες και αγοράζοντας προσωπικό από Ινδίες και Πολωνίες, βγάζει το καλύτερο i-phone και το ορίζει χίλια ευρώ να πουληθεί. Και ύστερα ο Κινέζος βγάζει ένα αντίστοιχο με άλλο όνομα που κάνει εκατό. Και ξές τι λέει ο Αμερικάνος, ε ;  Ο Τραμπ ντε !!!!  Δε παίζω έτσι....
   Που είναι η απόλαυση σε αυτό το επιτραπέζιο, τότε ; Άστα εκεί, το ένα χίλια και το άλλο εκατό να δούμε ποιό i-phone ο κοσμάκης θα αγοράσει. Εσύ δεν είσαι ο θιασώτης της ασυδοσίας, της ρύθμισης των αγορών και της ισορροπίας δια μέσου της ελεύθερης διακίνησης λαών και πρώτων υλών ; Γιατί στραβώνεις ; Κι αν στραβώνεις, πρέπει οι υπόλοιποι να κάνουμε τι ; Να σε ορίσουμε διαιτητή ; Με ποιό ιστορικό δικαιοκρισίας βάζεις υποψηφιότητα ; Θέλω να πω... αν ξέρεις τι σημαίνει η λέξη.
  Δε βλέπω εγώ καμιά διασκέδαση. Και αν βουίζει ο κόσμος για εναλλακτικές, είναι που ούτε οι πολλοί βλέπουν με αγάπη το παιχνίδι. Κι όσο λιγότεροι κερδίζουν, τόσο θα απαξιώνεται. Και πάντα η ανθρωπότητα νόμιζε πως τελευταία στιγμή κάτι θα γίνει, για να μη γυρίσουν οι λαοί όλη τη Monopoly ανάποδα. Και πάντα αυτό τελείωνε με ένα παγκόσμιο αιματοκύλισμα.
  Είναι η λαιμαργία του ανθρώπου. Τίποτες άλλο. Είναι της αφθονίας η βουή και η μανία. Για να τελειώσω με έναν Αμερικανό θαυμάσιο... Η βουή και η μανία.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

εντυπώσεις ;